ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ & ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ
ΕΚΘΕΣΗ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ
ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΑ 50 ΕΤΗ ΖΩΗΣ
ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΩΝ
Εκτός από τις επιστημονικές εκδηλώσεις για τα 50 χρόνια, οργανώθηκε ενδιαφέρουσα έκθεση παλαιών οφθαλμολογικών βιβλίων, οφθαλμικών ντοκουμέντων και οργάνων, φωτογραφιών και συλλογή γραμματοσήμων από όλο τον κόσμο με θέματα του κλάδου μας.
Στον Μητροπολιτικό ναό έγινε λειτουργία-μνημόσυνο για τους συναδέλφους που έφυγαν και ευχές για ευόδωση του έργου της Εταιρείας. Το απόγευμα της 24ης Μαϊου έγινε η αποτίμηση της επιστημονικής προσφοράς στον κλάδο μας τα 50 αυτά χρόνια, από διαπρεπείς Έλληνες οφθαλμιάτρους.
Η άρτια οργάνωση του εορτασμού οφειλόταν στον τότε Πρόεδρο της, αείμνηστο Ι. Τσαμπαρλάκη, τον αείμνηστο Γρ. Μάνδρα, οποίος είχε την ευθύνη διοργάνωσης της έκθεσης και το τότε ΔΣ, το οποίο αποτελούσαν οι Ι. Ρούσσος, Ι. Κολιόπουλος, Δ. Χατζούλης, Π. Τσιμπίδας, Μ. Τραγάκης, και Γ. Παλημέρης.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ & ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ
Παρατίθενται φωτό από το προσωπικό αρχείο του κου Παλημέρη, που δόθηκαν στην ΕΟΕ για τη συγγραφή της ιστορίας της, όπως την έζησε ο ίδιος από κοντά, εντός και εκτός Διοικητικών Συμβουλίων, αλλά και ως Διευθυντής Σύνταξης της εταιρείας επι μακρόν.
ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΑΔΑΜΑΝΤΙΑΔΗΣ
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΟΕ ΠΡΟΣ ΕΛΤΑ ΓΙΑ Β. ΑΔΑΜΑΝΤΙΑΔΗ
Παρατίθεται κείμενο επιστολής που εστάλη στα ΕΛΤΑ από το τότε Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΟΕ, με αίτημα την έκδοση γραμματοσήμου προς τιμήν του έργου και της προσφοράς του Β. Αδαμαντιάδη.
Αγαπητοί Κύριοι,
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ελληνικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας με αφορμή την συνεχή προσπάθεια ανάδειξης μίας μεγάλης μορφής της Ελληνικής Οφθαλμολογίας σε όλο τον κόσμο, τον Οφθαλμίατρο και μέλος της, Βενέδικτο Αδαμαντιάδη, θα ήθελε να σας πληροφορήσει τα ακόλουθα.
Ο Βενέδικτος Αδαμαντιάδης υπήρξε ο πρώτος –παγκόσμια- οφθαλμίατρος, ο οποίος ανακοίνωσε το 1930 στην Ιατρική Εταιρεία Αθηνών και εν συνεχεία δημοσίευσε το 1931 σε Γαλλικό περιοδικό, την ύπαρξη μιας νόσου με πλήθος οφθαλμικών και συστηματικών συμπτωμάτων, η οποία είναι ευρέως διαδεδομένη στην Μεσόγειο και στην Ιαπωνία, και για την οποία έως σήμερα δεν υπάρχουν στοιχεία που να αιτιολογούν την ύπαρξή της.
Ο λόγος για τον οποίο γίνεται αυτή η αναφορά σήμερα προς εσάς, είναι διότι καταβάλλεται μεγάλη προσπάθεια από την Τουρκία να υποβαθμιστεί η πατρότητα αλλά και η σπουδαιότητά των ευρημάτων του, αφού προβάλλεται ως πρωτοπόρος ο Τούρκος δερματολόγος, H. Bechet, ο οποίος όμως αναφέρθηκε στην νόσο μόλις το 1938, σε άρθρο του σε Γερμανικό Δερματολογικό περιοδικό.
Σύσσωμη η Οφθαλμολογική κοινότητα αλλά και η Ρευματολογική με την Δερματολογική -λόγω συνάφειας στην παρατήρηση των συμπτωμάτων της νόσου- καταβάλλουν έκτοτε, συνεχείς προσπάθειες για την αναγνώριση της νόσου στο όνομα του Β. Αδαμαντιάδη, και το έχουν καταφέρει σε επίπεδο διεθνούς βιβλιογραφίας, τιμώντας αυτόν, αλλά και την Ελληνική Ιατρική παγκόσμια.
Προς τιμήν λοιπόν μίας τέτοιας προσωπικότητας, προτείνουμε και επιθυμούμε θερμότατα και εσείς με την σειρά σας, να προχωρήσετε στην έκδοση ενός γραμματοσήμου που θα αναδείξει τον πραγματικό μελετητή της νόσου, τον Βενέδικτο Αδαμαντιάδη.
Για ό,τι συμπληρωματική πληροφορία χρειαστείτε, είμαστε στη διάθεσή σας.
Το ΔΣ της ΕΟΕ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Λόγω του θανάτου του Γ. Παλημέρη, τον Οκτώβριο του 2022, του τελευταίου εν ζωή γνώστη της ιστορίας της ΕΟΕ και της Οφθαλμολογίας στην Ελλάδα, δεν κατέστη δυνατό να πληροφορηθούμε -τώρα που ανασύρθηκαν τα στοιχεία αυτά απο το αρχείο της ΕΟΕ και κοινοποιούνται- κατά πόσον εισακούστηκε το παραπάνω αίτημα και εκδόθηκε κάποιο γραμματόσημο.
Σε μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο ωστόσο, δεν βρέθηκε κάτι σχετικό. Αντίθετα, βρέθηκαν πλήθος άρθρων με αναφορές στη ζωή και το έργο του, με έμφαση στο χρονικό της ονοματοδοσίας της νόσου και της ατυχούς -για την εξέλιξη που θα έπρεπε να έχει- συγκυρίας του πολέμου που μεσολάβησε….
-Περισσότερα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του οφθαλμιάτρου Βενέδικτου Αδαμαντιάδη, θα βρείτε στο διαδίκτυο, σε σχετική καταχώρηση του wikipedia, εδώ
-Για πληροφορίες σχετικά με την ίδια τη νόσο ως προς τις ρευματολογικές εκδηλώσεις, ακολουθήστε το σύνδεσμο που παραθέτουμε από τον ιστότοπο της Ρευματολογικής Εταιρείας, που βρίσκεται εδώ
-Τέλος, παρατίθεται μια αναλυτική καταγραφή του ιστορικού του θέματος, από τον κο Γερ. Ρηγάτο, με αφορμή την παγκόσμια ημέρα σπάνιων νοσημάτων.
“Ο οφθαλμίατρος Βενέδικτος Αδαμαντιάδης στις 15 Νοεμβρίου 1930 παρουσίασε την περίπτωση ενός εικοσάχρονου, πρόσφυγα του 1922, που νοσηλευόταν στην Οφθαλμολογική Κλινική του Προσφυγικού Νοσοκομείου Αθηνών,, δηλαδή του σημερινού «Ιπποκρατείου», όπου υπηρετούσε από το 1923 ως διευθυντής.
Ο νέος εμφάνιζε «υποτροπιάζουσα ιρίτιδα με υπόπυον, εξελκώσεις του στόματος και εξελκώσεις του οσχέου».
Ο Αδαμαντιάδης εξαιρετικά σεμνός, τεκμηρίωσε ατράνταχτα την παρουσίασή του στη συνεδρίαση της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών την 15η Νοεμβρίου 1930, την οποία και δημοσίευσε στο «Δελτίον Πρακτικών» της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών.
-Αρκούσε αυτή η δημοσίευση;
Όχι, βέβαια, γι αυτό κι ένα χρόνο αργότερα (1931) ο Αδαμαντιάδης δημοσιεύει την εργασία του στη Γαλλία, όπου και είχε μετεκπαιδευτεί, στο ειδικό οφθαλμολογικό περιοδικό «Annales d’ Occulistique».
Μάλιστα η νοσολογική οντότητα επιβεβαιώνεται και από άλλους γιατρούς, καθώς το 1931 ο γιατρός Ν. Δασκαλόπουλος παρουσιάζει άλλες δύο περιπτώσεις της ιδίας νόσου στην Ιατρική Εταιρεία Αθηνών, στη συνεδρίαση της 5ης Δεκεμβρίου: «Επί δύο περιπτώσεων υποτροπιαζούσης ιριδοχοριοειδίτιδος».
Στη συζήτηση ήταν παρών και ο Αδαμαντιάδης, ο οποίος, μαζί με έναν άλλο συνάδελφο πήραν μέρος και στη συζήτηση.
Το 1937, έξη χρόνια μετά τη δημοσίευση του Αδαμαντιάδη στη Γαλλία και επτά μετά την ελληνική δημοσίευση, ο Τούρκος γιατρός Hulusi Behcet δημοσιεύει εργασία του στο γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό «Dermatologische Wochenschrift» και το ονομάζει «τρισύνθετο σύνδρομο», επανέρχεται δε τακτικά σ’ αυτό.
Την ίδια περίοδο ως το 1938 αρκετοί οφθαλμίατροι κυρίως αναγνωρίζουν την πατρότητα του Αδαμαντιάδη. Σύντομα όμως τα πράγματα αλλάζουν.
-Πώς έγινε αυτή η αλλαγή;
Η ονομασία της νόσου ως «συνδρόμου Behcet» επεκράτησε κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Η Ελλάδα ανήκε σε στρατόπεδο αντίθετο στον Άξονα και ήταν σε πόλεμο με τους Γερμανούς. «Είναι γνωστόν», γράφει ο Αδαμαντιάδης, «πόσον κατά τους χρόνους εκείνους εστερούμεθα βιβλιογραφίας». Έτσι δεν μπόρεσε να αντιληφθεί εγκαίρως την ονοματοθεσία του συνδρόμου ως Behcet.
«Μόλις το 1944 έκ τινός γερμανικού περιοδικού αντελήφθην ότι το σύνδρομον εφέρετο ως «Σύνδρομον Behcet [ ]. Το ότι εκ της γερμανικής βιβλιογραφίας υπεισέδυσεν εις την Αμερικανικήν τοιαύτην, μόλις το 1946 το είχα αντιληφθή».
Ήταν τότε που συνάδελφοι από την Αθήνα είχαν αρχίσει να παρακολουθούν την αμερικανική βιβλιογραφία. Κάποιοι μάλιστα που ήξεραν την αρχική περιγραφή του συνδρόμου το επεσήμαναν στον Αδαμαντιάδη. «Κακώς ποιών δεν έδωκα σημασίαν εις το ζήτημα αυτό», έγραφε τότε.
-Έγιναν αργότερα προσπάθειες αποκατάστασης;
Το 1948 ο σεβάσμιος γέροντας των τότε 73 ετών προσήλθε στον ίδιο επιστημονικό φορέα της Ιατρικής Εταιρείας για μια νέα ανακοίνωση, που ήταν αναγκαία για δύο λόγους. Ο ένας λόγος ήταν οι σχέσεις με τις οποιες το σύνδρομο ερχόταν σε επαφή με άλλους κλάδους της Εσωτερικής Παθολογίας όπως η Ρευματολογία. Αλλά υπήρχε και δεύτερος: «… έτερος λόγος με ηνάγκασε να προβώ εις την ανακοίνωσιν αυτήν προς την Εταιρείαν.
Ο δε λόγος είναι τελείως προσωπικός και αναφέρεται ως θα αντιληφθείτε κατά την περιγραφήν του ιστορικού του συνδρόμου εις την πατρότητα αυτού…». Αυτό που δεν τον ενόχλησε τόσο όταν γινόταν από τους Γερμανούς και τους Αμερικανούς, τον ενοχλούσε αφάνταστα όταν γινόταν από Έλληνες συναδέλφους. Και, όπως ανέφερε, «δεν επρόκειτο πλέον να υπερασπίσω την ελληνικήν επιστήμην έναντι των ξένων, αλλά έναντι των ιδίων ημών και δι’ αυτό ηθέλησα εις ευρύτερον [ ] κοινόν να ανακοινώσω την συνέχισιν τών επί του συνδρόμου εργασιών μου…»
-Υπήρξε αυτή τη φορά αποτέλεσμα;
Όπως τονίζει σε ομιλία του το 1952 οι Έλληνες δεν υποστήριξαν τις προσπάθειες για προβολή των εργασιών του.
Το ίδιο παράπονο εκφράζει και το 1956, 36 χρόνια μετά την πρώτη περιγραφή του συνδρόμου, το οποίο ακόμα εξακολουθεί να έχει σημαντικό επιστημονικό ενδιαφέρον.
Σήμερα 91 χρόνια από την πρώτη περιγραφή, και 65 χρόνια μετά την τελευταία έκφραση παραπόνων το σύνδρομο έχει αρχίσει να φέρεται με τα δύο ονόματα («Αδαμαντιάδη-Behcet») τουλάχιστον από τους Έλληνες γιατρούς-ερευνητές κλπ.
Ίσως όμως χρειάζονται περισσότερες προσπάθειες για την ουσιαστική αποκατάσταση της αδικίας και για την παγκόσμια δικαίωση του Έλληνα Βενέδικτου Αδαμαντιάδη και της ελληνικής ιατρικής.
Πηγή: https://www.facebook.com/Livemedianews.gr/photos/a.103675814345242/540591153987037/?type=3